Door zijn Turkse achternaam heeft deze student na veertig brieven nog geen stage: ‘Ontzettend oneerlijk’

Zijn klasgenoten hebben zo een stage, maar deze student is het na veertig brieven nog steeds niet gelukt. Door schaamte of ‘acceptatie dat dit er nu eenmaal bij hoort’ sprak hij er ook niet over. Is het toeval, ligt het aan zijn aanpak of motivatie of is er meer aan de hand?